وصله کردن میلگرد یا آرماتور

 وصله کردن آرماتور

حتی الامکان باید میلگردهای مصرفی به صورت یکپارچه باشند . تمام اتصالات میلگردها باید در نقشه های اجرایی منعکس گردد و تعداد اتصالاتبه حداقل ممکن کاهش یابد . در صورتی که وجود اتصال اجتنابناپذیر باشد، این اتصالاتباید در مقاطعی قرار داده شوند که تنش وارده بر عضو یا قطعه بتنی حداکثر نباشد و ازتمرکز تمامی وصلهها در یک مقطع نیز خودداری شود. وصله کردن میلگردها باید به روشهایپوششی، اتکایی، جوشی، مکانیکی و بالاخره وصلههای مرکب مطابق آییننامه بتن ایران و زیرنظر دستگاه نظارت انجام شود. طول وصله برای آرماتور صاف، دو برابر طول وصله مشابه درآرماتورهای آجدار میباشد. در صورتی که محل وصلهها در نقشههای اجرایی و دستورالعملهایبعدی دستگاه نظارت منعکس نباشد، رعایت نکات زیر الزامی است.

الف: در قطعات تحت خمش و خمش توأم با فشار، نبایدبیش از نصف میلگردها در یک مقطع وصله شوند.

 ب: در صورتوجود کشش یا کشش ناشی از خمش، حداکثر میلگردها در یک مقطع را میتوان به 1 وسیله پوششوصله نمود.

پ: وصله کردن میلگردهای تحتانی قطعات خمشی در وسطدهانه یا نزدیک به آن و یا میلگردهای بالایی قطعه خمشی روی تکیه گاه یا نزدیک آن، مجازنیست.

ت: به طور کلی هر وصله باید 40 برابر قطر میلگرد،با وصله مجاور فاصله داشته و در یک مقطع قرار نگیرد.